"Bunların Ölüsü Bizim Başımıza, Dirisi Devletin Başına Bela!" - Kadir Mahir Damatlar | İzler

Her bölümde Türkiye’nin tanıdığı ve her kesimde büyük saygı uyandıran isimlerin hayatlarına kendi anlatımlarıyla şahitlik edeceğiz. Doğdukları ortamdan, nasıl yetiştiklerine, kimlerden etkilendiklerinden, bugünlere gelirken neler yaşadıklarına bu programda cevaplar bulacağız. Peki bu programda İzler’ini takip edeceğimiz isimler kimler? Örneğin; İhsan Fazlıoğlu, Uğur Derman, Rasim Özdenören, Dücane Cündioğlu, Sa’düddîn Ökten, Abdullah Sert, Nabi Avcı, Hüsrev Hatemi, Nurullah Genç, Ahmet Özhan, Vehbi Vakkasoğlu, Yavuz Bülent Bakiler, Hüseyin Kutlu, Mahir Damatlar vb. isimler... Bu bölümde İzler, güzellerin yürüyüş ritmine ayna tutmaya devam ediyor. Mahir Damatlar'ın izlerini takip edeceğiz bu hafta... İzler'in bu bölümünde Mahir Damatlar'ın başlıca anlattıkları; Müthiş bir sosyalist moda vardı bizim lise yıllarımızda. Gençler sosyalizme kayıyordu ve adeta dünyada da bu hava vardı ama bizim yetişme tarzımız, aile yapımız, çevremizdeki arkadaşlıklarımız, delikanlı duygularımız bizi o zaman "ÜLKÜCÜ" ismi de tam netleşmeden işte Komanda, Türkeşçi filan deniliyordu o yıllarda... Biz de ülkücüler yanında yer aldık. Biz külhanbeylik, kabadayılık o eski Osmanlı'da bir kültür gibi olan biraz o meşrepten geldik. Yürürken yerlerin sarsıldığını zanneden, vurduğu zaman duvarları delebilecek kadar güçlü olduğunu zanneden bir şeyimiz vardı ama şimdi külhanbeylik dendiği zaman bugünkü anlaşılan mafyatik falan Allah korusun hiç alakası yok. O bir kültürdür... Yani bir yaşlının elinden tutar, filesini taşır, orada bir kaç kişi birini dövüyorsa ona müdahale eder, zayıfın yanında olur yani böyle mahallenin ağabeyi gibi işte birileri gelir mahallenin kızlarına bakarsa bi dakika der böyle bir şeydi... Biz öyle bir dönemdeyken de işte Ülkücü Harekat ile tanışıyorsun, bakıyorsun ki motifler çok uyuyor ve kendini hemen ülkücü hissediyorsun ve orada yerini alıyorsun... Türk dediğimiz zaman böyle tüylerimiz diken diken olurdu! Henüz daha o zaman Türk İslam Davası'na dönüşmemişti, biraz Türkçü bir hareketti hareketimiz ve henüz Demir dağları erişmemiştik, daha dağların öteki tarafındaydık... O zaman kavgalar, dövüşler falan pek yoktu, sonra Üniversitelerde olaylar olmaya başladı ve bizler de ister istemez o olayların içinde olduk... Kavga taşlı, sopalı daha sonra silahlı bir şekle dönüşmüş. Bu bizim çok arzu ettiğimiz bir şey değil ama mecburen içinde olduğumuz... Eve gidiyorsun yoluna pusu kuruyorlar, okula gidiyorsun almak istemiyorlar, tedbir alıyorsun tedbir de o işi kızıştırıyor ve bu tedbir, tedbir... Neticede bunun adına anarşi diyorlar ama otorite olmayınca anarşi olacak... Devamı videoda...