Bizden Astronot Çıkmamasının Sebebi: FİTNE | Kaçış Rampası

Talha Gülören'in hazırlayıp sunduğu 'Kaçış Rampası' hayatımızı ve fikirlerimizi sorgulatmak için geliyor. Hepiniz bu aleme hoş geldiniz... İşimiz gücümüz laf oldu. Neil Armstrong Ay’a gittiğinden beri aynı klişeleri söylemekten bıkmadık. “Adam Ay’a gitti, Ay’a”. Ne varsa şu Ay’da? Aslında bu beceri ve cesaretimizin önüne ket vurmanın adı. Bir kısım Ay’a gidildiğine hala inanmıyor, bir kısım da bizden olmazcılığın tellallığını yapıyor. Evet ben de Ay’a gidebileceğimizi düşünmüyorum ama bunun sebebi asla beceriksizliğimiz değil. Eğer gidemeyeceksek sırf bu fitne belası yüzünden gidemeyeceğiz. 2021 diye bir yılda yaşamayı çocukken tahayyül bile edemezdik, aklımızdan geçmezdi. Yan yana gelen rakamlar bile ürkütüyordu belki, bilmiyorum. Lakin, ütopik bir hayat yaşanacağının farkındaydık, bu kadarını tahmin etmesek de. Neyin ütopyası? Teknolojinin, maddenin, uzayın… 95 yılında bilgisayarımız eve ilk geldiğinde, annem henüz üzerine örtülecek danteli örmeden evvel, daha ilk gün mouse’u elime alıp sadece ekranda hareket ettirmiştim ve aklım durmuştu. Özgürce, istediğim düzlemde bana reaksiyon veren bir dijital cihaz… Öyle heyecanlanmıştım ki onun içeride, evimizde duruyor olması mutluluktan uykularımı kaçırıyordu. Evet, mutluluk kavramı o yıllarda son demlerini yaşıyormuş, bilemedik. Siz de şaşırdınız bu kelimeyi duyunca değil mi? “Mutluluk mu, o ne yaa” hele ki bir şey satın aldığın için mutluluk… Bilgisayar aldığımız için misafir geliyordu eve, hayırlı olsuna. (kahkahalar) Çok komik değil mi? (ciddiyet) Hayır, çok komik değil. İşte o kadar masum ve birbiri için mutlu olabilen bir toplumduk. İyisiyle kötüsüyle çok az şey biliyorduk, şimdiye nazaran. Öğrenmek, zahmetli bir eylemdi. Mal satın almak bile mutluluk verebilirdi. Çok az satın alma eylemi gerçekleştirebiliyorduk çünkü. Hatta otomobil markalarına sadakatle bağlıydı insanlar. Hondacı, opelci, tofaşçı şeklinde gruplar vardı. Neden hiç düşündünüz mü? Çünkü insanlar çok az araç deneyimleyebildikleri için bindikleri yeni otomobilin en iyi marka olduğunu zannediyorlardı. Şimdi devlet buna sınırlama getirdi, yılda 3 adetten fazla alım satım yapandan vergi alıyor. Ütopya demiştik ya, meğer psikolojik bir distopyaymış. Mutluluğumuzu, huzurumuzu verdiğimiz de yetmedi; başkalarının huzurunu kaçırmaktan haz alan bir topluluk olup çıkıverdik. Başkası deyince aklınıza hemen yaşadığınız hayattan uzak, size tam tezat insanlar gelmesin. Aksine en yakınlarınız, eşiniz dostunuz arkadaşınızdan bahsediyorum. Yani fitneden bahsediyorum. Eskiden mal azdı ya da yoktu, birbiri adına mutlu olmak vardı. Şimdi mal çok, herkeste bilgi çok ama mutluluk yok, fitne var, şüphe var. Uzağı konuşmuyorum bile, etrafımda akrabasına gözümün önünde çirkin fitneler dile getiren kocaman insanlar görüyorum. Zenginliğine, ilmine, güzelliğine… Sosyal medyada arkadaşına haset eden minik fitne makineleri görüyorum. Bilgiye fitne olur mu ya? “Ne alakası var” sözüyle tüm kesin bilgilerin asla sonu olmayan bir uzay boşluğuna bırakıldığı, düşüncenin kutsallaştırılıp düşünce sonucu varılan bilginin ucuzlaştırıldığı dijital bir sirkin ortasına atılıvermişiz gibi hissediyorum. Devamı videomuzda... Gelin, Beraber Yürüyelim...