Gençliğe Yalakalık | Kaçış Rampası

Yeni bir seçim dönemine hızla yaklaşıyoruz. Son bir yılımız tahmin ettiğiniz üzere oldukça karışık geçecek gibi görünüyor. Siyasi partilerin hedefinde yine %16’lık bir payla 13 milyon genç duruyor. Bu çok ciddi ve çoğu dengeyi değiştirebilecek bir rakam olduğu için elbette türlü vaad ve mesajlarla karşımıza gelecekler. Siyaset tüm hazırlıklarını yapmaya devam ederken, bizler buna nasıl hazırlanmalıyız? Bizi neler bekliyor ve nasıl reaksiyon göstermeliyiz, bu videoda buna değineceğiz. Rampa başlıyor. Artık şunu net olarak anlamamız ve olgunlukla karşılamamız gerekiyor: Siyaset yapısı gereği öyle tamamen bizlere fayda sunmak için çalışmıyor. Tek amacın seçimi kazanmak olduğu gerçeği dünyanın her yeri için geçerli. Bu demokrasi yönteminin dezavantajı. Madem bunu kabul ettik ki tüm yöntemlerin kendi içinde avantaj ve dezavantajları mutlaka vardır, o zaman bu gerçeği de idrak etmek zorundayız. Bizim faydamız siyasetin işine geldiği zaman işler güzelleşiyor fakat gençler için konuşuyorum, kendi faydamızı belirlemek ve istemek bize düşmemeli diye düşünüyorum. Çünkü kendi hayatıma da baktığım zaman bunu açıkça söyleyebilirim, ben o yaşlarda mantıklı düşünemiyormuşum. O yaşlar karar verme yaşları değildir, daha çok dinleme ve deneyimleme, tecrübe edinme çağlarıdır. Gençken insan her şeyi bildiğini zannediyor, heyecanı ve ateşi de olduğu için bu siyasete malzeme oluyor, kolay lokma oluyor, slogana kolay esir oluyor. Beklentileri çok küçük ve plansız. Şu dönemde her noktada gençlik büyüğüne muhalif oldu, bunu size yaptılar. Okuldaki hocasını dahi hafife alan bir özgürlük dayatmasıyla sizden dinleme ve öğrenme özellikleri alınıverdi. Kabartıldınız ve abartıldınız. Kendiniz olmanız yeterliydi, her dönemki gibi. Bu sizin suçunuz değil. Siyasetin ve sizi kodlayan medyanın suçu. Sizin erken büyüdüğünüzü söylediler ve öyle davrandılar. Yalakalık yaptılar. Sizi anlıyoruz dediler. Önce ebeveynleri çocuklarıyla arkadaş yaptı güya uzmanlar. “Ne yapıyorsan benim yanımda yap” mantığı devreye girdi. Çocuklar elden çıkınca aile suçu okula ve hocaya attı. Okul aileden korktu ve nesil yetiştirme ihalesinden çekildi. Geçim derdi memurun en yüksek korkusudur. Cevval insanlar pek çıkmaz memurlardan. O özellik 25 yaşında onlardan alınır ve ölene kadar geriye gelmez. Cevval olabilmek için ya deli olmak gerekir ya da güçlü. Hocalar ikisi de değil artık maalesef. Nesillere inancını ilk onlar kaybetmiş gibi duruyor. Okul müdürü öğrencilerle iyi anlaşmak zorunda değildir. Öğretmen öğrenciyi öpüp sevmek zorunda değildir. Böyle olunca çok ilgili, modern, ilerici filan… Halbuki nerede? Şekildeler hep… Görüntüde… Devamı videomuzda... Gelin, Beraber Yürüyelim...