Deli misin Sen? | Kaçış Rampası

Giderek materyalist dünyaya ayak uydurduğumuz realitesiyle karşı karşıyayız. Hiç reddetmeyin hiç. Normalde halimize bakıp deli denmesi lazım. Kalabalık ortamlarda bazen ortamdan kopup halimizi gözlemliyorum. Adeta bir distopya, bir bilim kurgu filmi gibi yaşadığımızın farkında mısınız? İstisnasız yalnız kalan herkesin gözü telefonda. Onun da içinde herkes farklı bir alemde. Napıyoruz biz Allah aşkına? Deli biz miyiz neyiz? Deli kelimesi kültürümüzde eskiden cesareti nitelemek için kullanılmış. Sıradışı bir cesaret. Bizi öyle güzel kalıplaştırmışlar ki bu sıradışı olma durumu, deli kelimesinin anlamını bozacak kadar ileriye giderek akılsızlık olarak nitelenmiş. Sıradışı olanlar yalnızca engelli insanlardır gibi… Halbuki güzellik sıradışı olanda değil midir? Dış görünüşümüz bile artık aynılaştı. Kadınlar 18 yaşına geldiğinde burun ameliyatı yaptırmak istiyor, erkekler azıcık saçları dökülse hemen saç ektiriyor. Sonra bakınca da hep aynı tip burunlar, kalemle çizilmiş gibi saçlar görüyoruz. Peki senin farkın ne? Bazen de bu farkları keşfediyor genç kardeşlerimiz. Sosyal medyada bakıyorum, mesela peltek konuşan kişileri güzelliyorlar. Evet bir kişinin peltek konuşması tatlı bir durum olabilir, çünkü bu yaradılıştan gelen bir özellik. Bu onun en büyük farkı. Diksiyon eğitimi için bana çok soru yöneltiliyor. “Abi konuşmamı düzeltmek istiyorum, diksiyon eğitimi almak istiyorum ne dersin” gibi sorular. Sadece bununla ilgili bir bölüm de yapalım istiyorum bu arada. Herkesin diksiyonlu konuşmasına gerek yoktur. Düzgün konuşmak sadece İstanbul Türkçesi ile konuşmak değildir. Az çok tabi ki kelimelerin doğru okunuşunu bilmeliyiz fakat haber spikeri gibi konuştuğunu düşünsenize herkesin. Ne kadar soğuk ve itici olurdu. Samimiyetsiz. Ee, öğrenmeyelim mi? Öğrenelim elbet ama bu sadece diksiyonla açıklanabilecek bir durum değildir. Önemli olan her zaman duygudur. Anlatımdaki duyguyu verebilmek, hissettirebilmektir. Kendinde bir tavır oturtmaktır. İşte o zaman güzel bir sonuç ortaya çıkıyor, yoksa kasıntı hallerle karşı karşıya kalıyoruz. Adam çok güzel konuşuyor ama bir halt anlamıyorsun. Farkını çıkarmak işte… Aynı olmamak. Çünkü yaratılış böyle, doğal olan güzel ve doğal olan özgün. Organik domateslere bakın; yamuk yumuk, renkleri farklı filan. Olgunluk dereceleri aynı değil. Yediğinde hepsinde minik farkları hissediyorsun. Zamanında Yıldız Porselen Fabrikası’na gitmiştim, Yıldız’da, Beşiktaş’ta. Orada çalışan sanatçılar porselenin büyüklüğüne göre bazen 6 ay bile tek bir parçaya çalışabildiklerini söylemişlerdi. Devamı videomuzda. Gelin, Beraber Yürüyelim...