İşsiz Kalmayı Nasıl Beceriyoruz? | Kaçış Rampası

90’lı yıllara kadar eğitim seviyemizin düşüklüğünden Avrupa Birliği’nin baskısı altındaydık. Bu eziklik o dönemde bize yeni bir slogan kazandırdı: “eğitim şart”. Biz de yeni dönemde bu eksikliği kapatmak adına çalışmaya başladık. Artık nasıl dert edindiysek bugüne geldiğimizde bu eksiği fazlaca kapattığımızı ve abarttığımızı görüyoruz. Pekçok gelişmiş Avrupa devletinin bile önüne geçtik üniversite okuma oranında. Geçtik ama biz neyi kaçırdık? Üniversite okuyoruz derken işsiz kalmayı nasıl becerdik, gelin birlikte düşünelim. 500 yıl önce Dünya’nın ilk üniversitelerinden birini kurmuş bir milletiz, biliyorsunuz. Tarih boyunca eğitim sistemimiz hep çok güçlüydü, buna “hasta adam” denilen Osmanlı’nın son dönemi de dahil. Buluşlarımız, keşiflerimiz yüz yıllar boyu insanlığa ve bilime ışık oldu. Ne zaman koptu? Kendi eğitim sistemimizi bırakıp batının sistemlerini taklit etmeye başladığımızda ve son Osmanlı müderrisleri vefat ettiğinde tarihi kopuş başlamış oldu. Sonra da bu eğitim sisteminden dışarıda eğitim görmemiş hiçbir bilim insanı çıkmadı adından bahsettirebilen. Oysa 19. Yüzyıl sonralarına kadar teknolojiden tıpa birçok alanda buluşlar üretmeye devam edebiliyorduk. Bunları anlatıyoruz tabii ama konuya o kadar uzağız ki 100 yıl önce yaşananlar bize folklorik geliyor artık, hikaye dinler gibi dinliyoruz. Şimdi konuya da böyle girince çok havalı oluyor, genelde konuşmalara başlarken böyle bir ecdad esintisiyle girizgah yapıp şu an alakamız bile olmayan bir dönemle övünmeye kalkıyoruz. Atalarımızla da övündüğümüze göre şimdi asıl konulara girebiliriz. Hangi görüşten olursanız olun ister Osmanlıcı ister Cumhuriyetçi, şu an bizim bunları konuşmamız haddimiz bile olamaz. Elimizdeki kitlenin 100 yıl önceki seviyeyle uzaktan yakından alakası yok. Onun için bu içinden çıkılmayacak tartışmalardan uzak durarak bir çözüm üretmemiz lazım. Şu an elimizde başka bir toplum var. 2021 Türkiye’sinde çoğunluğu üniversite mezunu olan fakat ihtisas yaptığı alan dahil hiçbir konuda yeterli bilgisi olmayan; üretimden, duygudan, felsefeden, maneviyattan ve hatta maddiyattan da uzak, çaresiz ve bu çaresizliği buhrana dönüştürmüş bir gençlik var. Üniversite okumada Almanya’yı bile geçmiş fakat seviye olarak Almanya’nın yanından bile geçememiş, ciddi düzeyde mücadele eden bir toplumuz. Biz burada siyaset yapmayacağız. Yapıcı eleştirilerde ve önerilerde bulunup, yaramıza çare bulma derdindeyiz. Bu çareyi de toplumsal olarak değil önce şahsi olarak üretme çabasındayız. Yani önce herkes kendi kapısının önünü bir süpürecek... Devamı videoda... Gelin, Beraber Yürüyelim...